ODZWIERCIEDLENIE NAUCZYCIELA

***

Wchodząc w sam środek wydarzenia,

widzimy postać siedzącą w cieniu drzewa.

Spokojnie przygląda się życiu.

Cisza wypełnia powietrze.

Ledwo da się usłyszeć odgłosy rzeki

płynącej z rytmem pobliskiego brzegu.

 

Widok koncentruje się wokół łagodnych rysów twarzy

trwającego w nieporuszeniu człowieka.

Spokojnie tu. Przyjemnie.

Aż chce się przysiąść,

schronić w dobrym towarzystwie.

Jego obecność przywodzi na myśl

poczucie bezpieczeństwa.

 

Spogląda oczami pełnego

mądrości i zrozumienia nauczyciela.

Każdego, kto przysiada się, by

spędzić z nim chwilę lub dwie,

obdarza czułym zainteresowaniem.

 

Nic nie ucieka jego uwadze.

Jakby rozpoznawał każdą skrywaną myśl,

wszystkie pomyłki, starania i niepowodzenia.

Pozbawiony cienia osądu – rozumie.

Z cierpliwą delikatnością

zaprasza każdą część nas

do wspólnego bycia.

Żadnej nie faworyzuje i nie wyklucza.

Przyjmuje każdą.

Wita z otwartością

otulając zranienia i zawstydzenia.

 

W schronieniu bezpiecznej obecności,

przytulnie jest osadzić się w ciele,

tuż pod skórą lub głębiej,

z dala od świata intelektualnego,

czujności i niepewności.

Można tu bez pośpiechu

wyciszyć zmysły,

bo nie ma w tym miejscu

spraw do załatwienia,

żadnych obowiązków i wyzwań,

nic do zdobycia,

niczego do pozbycia się,

nikogo wokół.

 

Doświadczenie kieruje się w stronę czucia,

daleko od pragnień i niechęci,

tam, gdzie nie ma już nic,

co jeszcze musiałoby być zrobione.

Wszystko, czego trzeba było się nauczyć

zostało przyjęte. Wysiłki podjęte.

Problemy rozwiązane a

zmartwienia rozwiane.

Nie ma tu nic, czym należałoby się teraz zająć.

 

Ten moment, w którym nie chce się

być nigdzie indziej,

ożywia odczucie zadowolenia.

Pozwala współdzielić przestrzeń

z wszystkim tym, co w niej

łączy się z radością,

dodaje lekkości swobodzie i

umacnia w zrównoważeniu.

 

Które składniki życia zapraszają najczulej,

jakie cechy odżywają najchętniej,

dotykają najcelniej

mądrego środka wewnętrznej przestrzeni?

 

Ten sprzyjający poznaniu

wewnętrzny krajobraz

sprzyja eksploracji.

Bystra wrażliwość lubi tu zaglądać.

Poszerza perspektywę poza obrzeża

nieodwiedzanych dotąd możliwości.

Dostraja sposób patrzenia

by zobaczyć je wyraźniej.

To otwarcie niech pozwoli

pojawiać się swobodnym skojarzeniom

z wszystkim tym,

co potrzebuje się w nas rozwinąć,

chce być pielęgnowane, by

mogło wzrastać.

 

Na koniec,

jeszcze raz wspominając

postać dobrego nauczyciela

siedzącą w cieniu drzewa,

niech beztrosko dojdą do głosu

– tylko na ten jeden oddech –

te jego cechy, które ożywają w nas

w jego obecności,

wspierają pełny łagodności i zrozumienia

kontakt z każdym pojawiającym się wydarzeniem:

wrażeniem w ciele,

nastrojem w świecie emocji,

myślą przemierzającą przestrzeń umysłu,

i wszelkim bez wyjątku

sygnałem z wewnątrz lub zewnętrz.

***

KONTEMPLACJA

to nie próba sfabrykowania sztucznego uczucia, wizualizacja zapewniająca ucieczkę w świat fikcji, ale celowe zaciekawienie uwagi tym, co dobre, odżywcze w nas i w naszym otoczeniu. Łączy się z obrazem odzwierciedlającym naszą najgłębszą wizję tego, jak możemy realizować się jako istoty ludzkie. Zachęca do przyjęcia schronienia w przestrzeni pełnej spokoju i mądrości.

Ten obraz wprowadza postać doświadczonego nauczyciela, kompana na drodze życia, który może pomóc nam odnaleźć te cechy w nas samych, które łączą nas płynnie z rytmem pełnego witalności życia. Budzą z uśpienia, letargu i wytrącają z bezrefleksyjnego lunatykowania pośród tych, okoliczności, które odczuwamy, jako nijakie, apatyczne i pozbawione sensu. Kontemplacje i odzwierciedlenia lubią być przywoływane na co dzień, systematycznie i umiejętnie. Wspierają wtedy nasze ponowne podłączenie się pod bieg tętniących życiem wydarzeń, w którym wszystko jest tak, jak ma być, rzeczy dzieją się, tak jak dziać się mają, a okoliczności zachodzą dokładnie tam i wtedy, kiedy powinny.

KUŹNIA PYTAŃ

  • Jakim było to doświadczenie? Które momenty wprowadzały spokój i przyjemne rozluźnienie, a które przynosiły spięcie i wewnętrzne rozedrganie?
  • Jakie obszary chciałyby byśmy do nich częściej powracali?
  • Które cechy szczególnie domagały się rozwinięcia i troski?
  • Które obszary codziennego życia odbiegają swoją jakością od tego, co tu przykuwało uwagę?
  • W jaki sposób moglibyśmy wzbogacić wewnętrzny krajobraz, żeby mógł stanowić dla nas oparcie pośród zawirowań losu?

OPRACOWANIE NA PODSTAWIE:

1.Bodhi Bhikkhu, A Five-Week Course – Four protective meditations >>

2.Brahm Ajahn, Imagine You Are Enlightened >>

3.Harris R., Tirch D., The Art and Science of Self-Compassion >>

4.Hayes S., Psychological flexibility: How love turns pain into purpose, TEDxUniversityofNevada >>

5.Maitreyabandhu, Life With Full Attention: A Practical Course in Mindfulness, Windhorse Publication, Cambridge 2009.

6.Menayas-Skinta M., Szkolenie: Psychoterapia oparta na analizie funkcjonalnej: Wzmacnianie pozytywnych działań, CFT i terapeutyczna miłość, uczesieact.pl 2018.

7.Praktyka własna

Paulina Klukowska